1.  برای پست قبلی 28 کامنت ثبت شده که ادبیات برخی از اونها منو در تحیر فرو برده! از بین این 28 کامنت 5 تاش خصوصی بود و فقط تقاضای آدرس وبلاگ خانم نویسنده رو داشتن! (همینجا بگم که منتظر نباشید من با ایمیلی که نمیشناسم تماس بگیرم. عجب آدمهایی هستین شماهااا!!!)  از 23 کامنت باقی مانده فقط 4 تاش قابل تایید بود که تایید شد. دلیل تحیر من و دلیل عدم تایید اون کامنتها اینه که ملت با اعتماد به نفس عجیب و غریبی ، دهان مبارک رو باز کرده بودن و تا جا داشت توهین و تحقیر و ناسزا نوشته بودن. مودبانه و غیر مودبانه. تا تونسته بودن ، اون رفتارها و اون خانم رو قضاوت کرده بودن... ای داد بیداد... یعنی حتی ظرفیت نقد درست و حسابی هم نداریم! یکی از همه جالبتر بود. هر چی دلش خواسته بود نوشته بود و روز بعدش اومده بود خواهش کرده بود که کامنتش تایید نشه و خصوصی بمونه! ای داد بیداد... بگذریم... حوصله ندارم بیشتر حرص بخورم... فقط یه نکته بگم: مواظب خودتون باشین.

2. دانشمند جوان عزیز ما ، پدر شد. ای جااااان دلم... پسرک نازنینی به دنیا اومد به نام انوشیروان. زیبا و کوچک. امیدوارم تحت تربیت چونان پدری ( والبته مادر فرهیخته مهربانش) ، جوان برومند و باسوادی بشه که بهش ببالیم :***

3. دوست عزیزم آرزو که مدیر انجمن زنان شهر و نیز مسئول امور بانوان میراث فرهنگی استان هستش ، دکترای جامعه شناسی توسعه قبول شد. از دوستان همکلاسی هم ندا و مریم به جمع ارشدها پیوستن. مباااااااارکااااااا باشه :***

4. چقدر نرخ خدمات دندونپزشکی گرونه. تازه هنوزم بعد از چند روز صدای قیژ قیژ مته و درد آمپول عمیق بی حسی و اون بوی گند خاص تو شامه و مغزم مونده. ولی در عوض دندونام خوجل موجل و البته سالم شدن. سه تا ویزیت دیگه هم باید برم که دیگه اسااااسی همه کاراش انجام بشه :)

5. دیدنیها رو یادتونه؟ استاد جلال مقامی ، دیروز صبح ، دعوت شده بودن به یه برنامه تلویزیونی زنده استانی. الهی... چقدر نوستالژی مرور کردم... یه موضوع خیلی جالبو میخواستم بگم. مجری برنامه ، نیما کرمی بود. سه چهار بار میخواست با چاپلوسی (دقیقا چاپلوسی بود ، نه احترام و اینا) هندونه های گنده بزنه زیر بغل استاد. جمله های مسخره ای گفت از قبیل کار شما کار هر کسی نبود و برنامه شما تو اون فضا ، خیلی تک بود و... اینقدر از واکنشهای استاد لذت بردم که حد نداره. قشنگ میزد تو پر مجری و نمیذاشت بت سازی کنه. متواضعانه ولی محکم جواب شو میداد. ای ول به این روحیه.

یه جایی هم از برنامه انگار استاد ، فراموش کردن این برنامه زنده س و تی وی ملی اسلامیه :دیییییییییی

شروع کردن از کوک صدای خانم مرضیه تعریف کردن. دیگه مجری پرید وسط و ماست مالی و اینا :دییییییییییییییییییی

یک برنامه بسیار عالی هم امروز دیدم. مستندی از حیات وحش اسکاندیناوی. جلوی تلویزیون خشک شده بودم. تصاویر بکر و جانوران بسیار غریب... جهان ، پهناور و شگفت انگیزه...

6. ...من در این جای ، همین صورت بی جانم و بس / دلم آن جاست که آن دلبر عیار آنجاست...