مدتیه که وبلاگی رو میخونم که خانم محترم نویسنده ، علیرغم تحصیلات و شغل و خانواده پدری خوبی که داره (اینها چیزهاییه که تو این مدت با خوندن پستاش فهمیدم) و علیرغم اینکه بارها از نابرابری و و بی عدالتی جنسیتی شاکی بوده و هست ،  اما در عمل و در زندگی مشترک متاهلیش  ، تن به انواع  و اقسام حقارتها داده. از ضرب و شتم و توهین وفحاشی تا اطلاع از روابط متعدد همسرش... اینها رو صرفا به عنوان یک ناظر خارجی دیدم و براتون نوشتم. مراجعین و موکلینی به مراتب بدتر از این خانم داشتم و دارم و این داستان برام تازگی نداره. هیچ قضاوتی هم درباره ش ندارم.

از اینها بگذریم.

پستی رو در اون وبلاگ خوندم که خانم مذکور توضیح داده بود که با شوهرش برای گرفتن عکس به عکاسی یک آقایی رفتن و توضیح داده که چون خانم کاربلدی اون اطراف نیست و اگه هم هست ،  ناشی هستش به عکاسی این آقا رفتن! و خلاصه ، جوان عکاس در حضور همسر خانم به بهانه تنظیم زاویه چندبار به سر و گردن و شانه ایشون دست کشیده و بعد از گرفتن عکس هم چندبار به به و چه چه کرده و گفته ماشالله چه عکس عالی و خوشگلی و... بعد این خانم نوشته بود که هر آن احتمال میداده که همسرش واکنشی نشون بده و مثلا محکم بزنه تو دهن عکاس! ولی همسرش سکوت کرده و بعد از خروج از عکاسی گفته که یادمون باشه دیگه نیایم اینجا عکس بگیریم.

همه اینها باز هم به کنار.
یک خواننده ای برای این پست کامنت گذاشته که شاید شوهرت انتظار داشته که خودت در مقابل رفتار عکاس واکنش نشون بدی.
پاسخ این خانم به این کامنت ، منو تا مرز تهوع برد. حقیقتا کم مونده بود گلاب به روی همتون ، بالا بیارم.

ایشون جواب داده بود که: شوهرم خودش منو برد اون عکاسی. وقتی یک مرد با یک زن میره بیرون معنیش اینه که مسئولشه. واکنش من بی معنا بود. این پست هم میخواست بیشعوری عکاس رو نشون بده که در دوره ای که حتی شوهر با زنش هست خیلی از مردهای جامعه ما شعور حفظ ادب و متانت رو ندارن.

اوکی.

در این پست و این کامنت و این پاسخ ، خیلی نکات ظریفی نهفته. هزار سال ظلم تاریخی تو این چند خط خوابیده. زن ستیزی و خشونت علیه زنان توسط زنان علاوه بر مردان!

حرفهای من اینهاست:

از بس همه خانمها و شاید آقایون نرفتن پیش عکاس خانم و بنا به پیش فرض ذهنی غلطی که میگه آقایون حرفه ای تر و واردترن ، ترجیحشون مراجعه به عکاس مرد (یاهر تخصص دیگری) بوده اون خانم عکاس از نظر شما ناشی و به بیان من کم تجربه مونده و فرصت بروز و ظهور و تواناشدن پیدا نکرده. امثال شما و این طرز فکر اشتباه ،  درصدی از جامعه زنان رو عقب نگه داشته و فرصتها رو از اون بخش از زنان هم جنس خودتون دریغ کرده...

اونوقت همسرتون شما رو بردن به اون عکاسی؟ مگه شما کیف یا کت بودین؟...

اینکه عکاس برای تنظیم ژست شما به سروگردن و شانه شما دست بذاره یک امر کاملا طبیعیه. البته یک لمس کوتاه چند ثانیه ای و صرفا جهت تغییر چند درجه زاویه. نه یک لمس طولانی مرض وار. اگر رفتار عکاس از نوع اول بوده چه جرمی مرتکب شده؟ شما اگر اینقدر حساس هستی باید و باید که میرفتی پیش عکاس زن ولو به بهای یک عکس ناشیانه بی کیفیت. اگر رفتارش از نوع دوم بوده ، چطور تحمل کردی و دم برنیاوردی و اجازه این تجاوز رو بهش دادی؟؟؟

اونوقت وقتی یک مرد با یک زن میره بیرون معنیش اینه که مسئولشه؟!!  اون زن سفیه و محجور و غیر رشیده؟؟؟ مجنونه؟؟؟ سرپرست و قیم میخواد؟؟؟ مشاعرش مختله؟؟؟  اساسا یک زن به چه دلیل احتیاج به مسئول داره؟؟؟ سگ و گربه س؟!

برداشت شما از رفتار عکاس این بوده که شعور نداشته و در حضور همسر شما ادب و متانت رو رعایت نکرده. بعد میگی واکنش من بی معنا بود؟!! و اگه همسر شما اونجا نبودن دیگه این رفتار ، بی ادبانه و مغرضانه محسوب نمیشد؟ و آیا مردهای دیگه در مواجهه با یک زن باید از شوهر یا پدر یا همراه مذکرش حساب ببرن تا متین باشن؟!

تا کی به روابط انسانی از دریچه جنسیت و کلیشه های جنسیتی نگاه کنیم؟ عکاسی که داره کارشو انجام میده و علنا در حضور همسر شما بی واهمه و بی استرس به سر شما دست میذاره ، داره مقدمات گرفتن عکسو فراهم میکنه. نه به پای شما دست زده و نه شما رو بوسیده که بگیم ربطی به عکاسی نداره.( و البته ابدا منکر وجود مردانی که حتی ممکنه فقط با نگاه کردن و بدون کوچکترین لمسی حتی ارضا بشن نیستم.) وقتی از عکس شما در حضور همسر شما تعریف میکنه یعنی ذزه ای به جنسیت شما توجه نداره. از کار خودش و کیفیت عکس لذت برده. شما میگی اینطور نیست؟ میگی بی شعور و بی ادب بوده؟ جریمه ش اینه که شما ساکت باشی تا مسئولت واکنش نشون بده؟ در اینصورت آیا به گستاخی و وقاحت یک مرد دامن نزدی؟؟؟

بانوان عزیز ، رفقای من
تمنا میکنم شخصیت مستقل خودتونو به عنوان یک انسان از یاد نبرید. از کنف حمایت پدر و برادر ، تشریف نبرید زیر یوغ ساپورت شوهر. البته که هر انسانی به محبت انسانهای دیگر احتیاج داره. البته که در روابط زوجیت ، توجه و پشتیبانی هریک از طرفین برای دیگری باعث دلگرمی و آرامشه. اما آخه این چه ادبیاتیه که مرد ، مسئول زنه؟؟؟  این ذهنیت نمیذاره شما کرامت خودتونو حفظ کنید. همیشه بجای اینکه دوشادوش و کنار شوهرتون و در جایگاه مساوی انسانی باشید ، یک قدم  (و چه بسا بیشتر)  عقبت تر از اون راه خواهید رفت. اگه مرد مسئول زنه و اگه شما قلبا و فکرا و درونا اینو بپذیرید ، بنابراین نباید به قوانین ناقص سرشار از تبعیض ، اعتراضی داشته باشید. باید جلوی اصل تمکین ، سر خم کنید و دم بر نیارید. باید در دوران صغر متوقف بمونید و سر به زیر و مطیع ، منتظر یک لقمه نون آلوده به خفت و خواری باشید. کتک ها و فحاشی ها در این حالت ، طبیعی جلوه میکنن. حق مسلم شما از زندگی مشترکتون سه نقطه خواهد بود: آشپزخونه و اتاق خواب و اتاق بچه. این تناقضات شگفت انگیز رو بذارید کنار. از طرفی روابط آزاد و سیگار و مشروب و ادعای روشنفکری و... از طرفی سپردن حیثیت و شخصیت مادی و معنوی به دست مردی به نام پدر یا شوهر تحت عنوان مسئولیت به شیوه کاملا سنتی؟؟؟!!!
ادای قربانی ها رو در نیارید که خیلی رل ضایع و تابلویی هست.
تکلیف تونو حداقل با خودتون روشن کنید.

نمیشه هرجا به نفعتون هست مدرن عمل کنید و هرجا مصلحت ایجاب کرد سنتی باشید. دقیقا کیو دارید فریب میدید؟؟؟!!!

پ.ن
1. حالم زیر و رو بود. نتونستم صبر کنم تا فرصت مناسبتر. بدون سازماندهی نوشتم. تند تند و فی البداهه.
2. من خواهان حقوق برابر با آقایان برای بانوان هستم. چیز بیشتری نمیخوام. بیشترش یعنی ظلم به آقایان.

3. من آقایان محترم و متین و قابل دوست داشتن و متشخصی رو میشناسم که آشنایی با اونها برام باعث افتخار و مسرته

4. نگران نباشین. خانم نویسنده اون وبلاگ به لینک این پست دسترسی داره. نظرش رو هم پیشاپیش میدونم.