1. سه شنبه شبی از سه شنبه شبها با دو تا دوستی که اول مجازی بودن و حالا حقیقی شدن ، رفته بودم کافی شاپ. با کاکتوس صورتی (فاطمه جانم) و باران (فائزه جانم). هر دو نفر به لحاظ سنی (فقط به همین لحاظ) از من کوچکترن. کاکتوسو چندسال قبل از سایت شهرمون و بعد وبلاگش پیدا کردم و بارانو از گروه انجمن زنان واتس اپ. چقدر این بچه ها ماهن. دوسشون دارم هرچند گرفتاریها نمیذاره زیاد ببینمشون. نمایشگاه کتابو با همین رفقا رفتم. یاد شبی که روی پل طبیعت بودیم و یاد اونهمه خنده و خاطره بخیر... افروز قشنگمو از وبلاگ عمو (داداش مهربان من و عموی بقیه بچه ها:دی) پیدا کردم. دختر نازنینی که با سخاوته و دلش دریاست. تو تلگرام بهم مشاوره داد درباره رنگ مو... سحر که فقط یکبار رفته بودم وبش و یه دونه کامنت براش گذاشته بودم و بعد دیدم که اومده و رمز پستهای خصوصیشو برام گذاشته... مگی انرژیک خوشگل... رهای مسئول و نازنین... عامر که همون چندتا پست وبلاگش خیلی به دلم نشست... اوه! لی بانوی گرامی عزیزدلم که منبع نور و روشنی و مهر هستن... امروز یاد دوستانم ، ذهنمو پر کرده. برای همشون آرزوی خیر و برکت و شادی و تندرستی دارم :***

2. یکی از گونه های بسیار پست جانوری ، مردیه که با نگاه کردن به ترک های شکم همسرش که بخاطر بارداری و زایمان ایجاد شده ، میل مبارک جنسیش یییهوووو فروکش میکنه و همسرش رو ناگهان در تخت ، تنها میگذاره و میره تا با کلیپهای داخل گوشیش ، ارضا بشه!!! به همه مقدسات اگر این جانور نرینه رو امروز میدیدم ، حتتتتما به صورت مضحکش و چشمهای پلشتش ، تف مینداختم. به همه مقدسات که این کارو میکردم....

3. کتابی که دارم میخونم ، تعابیر و عبارات شگفت انگیزی داره. گاهی در حین خوندنش مور مورم میشه. میبندمش و در این گرمای مردادی ، یه نوشیدنی گرم میخورم تا متعادل بشم و دوباره برمیگردم سر خوندنش. عجب قلم قوی موثری. عجب ترجمه گیرایی. ممنونم :)

4. کفش و مانتو و شلوار و پیراهن و نیم ست خریدم. همون مدلهایی که میخواستم و قولشو به خودم داده بودم. نزدیک بود کیف هم بخرم که یاد قفسه کیفهایی که دارم افتادم و از ته دل به جمیع اسراف کاران برادران شیطان از صدر اسلام تا کنون ، لعنت فرستادم و منصرف شدم :دی  

5. جمعه خوبی پیش رو دارم. بیش بادا :)

6. عشق تو ، مست و کف زنانم کرد / مستم و بیخودم ، چه دانم کرد.../ در تنور بلا و فتنه خویش / پخته و سرخ رو ، چو نانم کرد... / خلق گوید چنین نمی باید / من نبودم چنین ، چنانم کرد / نردبان ها و بام ها دیدم / فارغ از بام و نردبانم کرد... / چون زبان ، متصل به دل بودم / راز دل یک به یک بیانم کرد / بس کن ای دل که در بیان ناید / آنچه آن یار مهربانم کرد.