1. نزاکت رو به افول مجریان صدا و سیمای میلی این مملکت حال منو به هم میزنه... کارشناس دعوت میکنن به برنامه ، خودشون میشن یه پا کارشناس! مهمون دعوت میکنن به برنامه ، اینقدر تو حرفش میپرن که باید صراحتا بگه حرف من ناتموم موند! ، مجری برنامه ساز میشن ، کاری میکنن آدم کلا قید برنامه رو بزنه!... ضمن تبریک برد دوم تیم والیبال مون مقابل تیم آمریکای بد پدرسوخته شیطان بزرگ اخ و پیف اه اه جهانخوار ، متاسفم برای اون مجری شیرین عسلی که روی آنتن زنده میگه: آمریکایی های مادر مرده!!!... همین بی تربیتهای مادرمرده به احترام قانون شرع مملکت میزبان تا لحظه اذان ، آب نخوردن و ما که کباده کش دین و تمدن هستیم با هووو کردن سرود ملی اونها به مهمان هامون توهین کردیم و حتی سرود ملی شونو از تی وی با کلاس مون پخش نکردیم! دم هممون گرم که اینقده ماهیم! حالا هی بشینین دورهمی بگین ایران ، آمریکا رو مقهور کرد! آره...

2. وقتی قاضی صادرکننده دادنامه ، اونقدر تواضع و وجدان و انصاف داره که تو دادنامه قید میکنه " با استناد به دفاعیات وکیل" ، خیییییلی حس خوبی به من میده :)

3. دریافت معانی بعضی از پاراگرافهای کتاب ، واقعا دشواره. جفت جان میگه طبیعیه. شاید درست میگه. روی خیلی از تعابیر ، دقایق زیادی توقف میکنم. ذهنمو درگیر میکنه. اونچه که مسلمه  اینه که راه جدید اما صعب نقد با کمک این دیدگاه تازه ، هموارتر شده. درواقع شجاعتمو بیشتر کرده. مرسی فریتس :)

4. خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست؟ / طاقت بار فراق ، اینهمه ایامم نیست! / خالی از ذکر تو عضوی؟ چه حکایت باشد! / سر مویی به غلط در همه اندامم نیست... / گو همه شهر به جنگم به درآیند و خلاف / من که در خلوت خاصم ، خبر از عامم نیست... / دوستت دارم اگر لطف کنی ، ور نکنی / به دو چشم تو که چشم از تو به انعامم نیست...