1. معتقدم انسان صرفا به جهت عقلش ، ارزش و اعتبار داره.

هروقت با احساساتم بدون همراهی عقل و منطقم تصمیم گرفتم متضرر شدم.

تو این مقطع حساس از زندگیم که دارم روابط مو کاملا گزینشی هدایت میکنم و پیش میبرم ، به راحتی قید بعضی معاشرتهای احساسی رو میزنم و اینقدر قوی عمل میکنم که خودم از خودم درشگفت می مونم. گویا عقلم تقویت شده! مسلما ترک بعضی از دوستها و دوستیها تا مدتی قلب آدمو جریحه دار میکنه اما وقتی به عزت نفست و شایستگیات فکر میکنی می بینی که واقعا ارزش نداره بخوای روزهای گرانقدرتو خرج توجیه و تفسیر اشتباهات دیگران هرچند که عزیز باشند بکنی. خلاصه همچنان مصرانه بر قانون غیرقابل تغییر زیتونی " با من یا به شیوه من دوست باش یا اصلا نباش " پافشاری و تاکید دارم. بعععله.

2. ساشا رو از دست دادم. هیچی درباره ش نگید لطفا. ممنونم :"(

3. خداوند هدیه بینظیری به من عطا کرده. یک جفت فکری.

مدتی پیش در گروهی از انجمنهای تلگرام که اعضاش همگی از دانش آموختگان و فرهیختگان هستند ، بر سر موضوعی مباحثه میکردیم. دوستی (که الان دیگه اسمش از لیست دوستان محترمم خط خورده) با طریقه بحث و استدلالش ، عیوب شخصیتی مستتر زیادی رو در خودش برای من و دیگران آشکار کرد. تا مرد سخن نگفته باشد... این ماجرا باعث آشنایی من با جفت فکری شد.

ساعتهای بسیار دلپذیری با هم داریم. یک برنامه منظم مطالعه چیدیم و کتابهایی هم در نظر گرفتیم که بخونیم و درباره ش حرف بزنیم. در کنار هم ، رشد و پیشرفت خواهیم داشت. اولین کتاب رو خوندیم. وقتی نیچه گریست اثر اروین دی یالوم با ترجمه سپیده حبیب. چققققدر با خوندنش حالم خوب شد. نقدهایی هم البته دارم اما درسهای زیادی هم گرفتم. کتاب بعدی رو امشب با جفت لایقم اوکی میکنیم :)

4. فردا صبح ، دادگاه :)