سلااااااااااااااام به دوست جان های با مرام که چه اینجا و چه در وایبر و واتس آپ (ورود خودمو به دنیای تکنالجی تبریک میگم :دی) و چه با اس ام اس و چه با تلفن و چه حضورا احوالپرس زیتون شون بودن و آمادگی خودشونو برای کمکهای بیدریغ مردمی :پی و یاری سبز :دی و این دست رفاقت های قشششششنگ اعلام نموییدن. همه تان را شدیدا دوست میدارم و از خداجون میخوام هیچچچچ وقت تنهاتون نذاره و میدونم که نمیذاره و احتیاجی هم به گفتن من نیست و خلاصه دعاهای خوب خوب میکنم واسه همتون.

خب....
1. مهمترین اتفاق خوشایند این مدت ، آشتی من و دنیا بود که البته قهر که نبودیم اما از همدیگه خییییییییلی دلخور بودیم :/
خلاصه مث دو تا آدم عاقل و بالغ نشستیم حرف زدیم و نتیجه داد و چقدرم که در جریان این آشتی کنون بهمون خوش گذشت :***
من ، دنیا رو مهمون کردم شهرزاد ( البته سوپ روزشون ، سوپ کلم نبود بی ادبا :/ ) و همون فرداش ، دنیا منو برد سفره خونه سنتی میدون امام :)
بعدشم تصمیم گرفتیم هی دلخور بشیم و هی آشتی کنیم و هممممه رستورانها و هتل ها و سفره خونه ها رو بگردیم :پی

2. اصلا گور بابای رابطه ای که توش احترام متقابل نیست. حالا میخواد زندگی مشترک باشه ، میخواد کار باشه ، میخواد دوستی باشه یا هر شکل رابطه دیگه.
گفته بودم که تو شرکت ، یه خانمی هست که وقتی نیست من راحت ترم. آخرش با هم یه اصطکاک لفظی پیدا کردیم. یعنی من شراره حسادتو به عینه تو چشماش دیدم و وقتی چندتا کلمه سخیف رو در لباسی محترمانه به زبون آورد ، همون لحظه تصمیم گرفتم که شرکت رو برای همیشه ترک کنم. بعدش دوست جون جونی صمیمیم و همینطور دنیا بهم گفتن که سریع تصمیم نگیرم و حیفه و باید ازت عذرخواهی کنه و... منم شخصیتا آدمی نیستم که حالا بدو بدو برم چغلی کنم به رئیس و گزارش بدم اون برخورده رو. اما دارم به طور جدی به ترک شرکت فکر میکنم مگر در صورتیکه تو همون جمعی که اون عبارتها رو شنیدن از من معذرت خواهی بشه. بعله. و اینست سزای بدگویان و حاسدان :@

3. تو خونه جدید ، راحتم. آرومم. دوستش دارم. بهش عادت کردم خییییلی زودتر از حد انتظارم :)

4. ثبت نام دانشگاه زیتونک انجام شد :)

5. چققققدر طلاق توافقی ، زیااااد شده 0-o

6. دوستان خوبم که تو خصوصی و عمومی میگفتین دوست دارین با هم تو وایبر باشیم ، من بلاخره اومدمممم :)))
هر کی هنوز مایله بیاد شماره شو پی ام کنه یا بگه تا من شماره مو براش تو وبش پی ام کنم :)

به شرط اینکه مث آقای رضوی کلا و اساسا قید اینجا رو نزنین و بچسبین به وایبر :دیییییییییی

7. آقا با دوست جون و زیتونک رفته بودیم هایپر مارکت.
دم ورودی پارکینگ یهو یه بحث مهم و هیجانی درگرفت تا اون حد که چشمای زیتون راننده ، چنان پر از اشک خنده شد و اون دو تا هم اینقدر به خودشون می پیچیدن که ما نفهمیدم رفتیم بالا یا رفتیم پایین!
خلاصه وقتی هم پارک کردیم و راه افتادیم سمت داخل هایپر ، هنوز داشتیم هر و کر میکردیم و اصلا هرچی شما رنگ ستون دیدین ما هم دیدیم :دی
هرچی شما کد ورودی دیدین ما هم دیدیم :دیییی
چشمتون روز بد نبینه. ساعت 11 شب با اونهمه کیسه خرید از یه در اومدیم بیرون و نمیدونستیم ماشین کجاست :///
نوبتی کنار سبد حمل خرید می موندیم تا اون دو نفر دیگه برن لاین های اطرافو بگردن.
سرتونو درد نیارم. نهایتا پس از نیم ساعت که به همه پرسنل پارکینگ با قطعیت و یقین میگفتیم که مطمئنیم در بدو ورود نرفتیم پایین و ماشینو همین بالا پارک کردیم ، یه مامور موتورسوار اومد کارت ماشینو ازمون گرفت و کلا بالا رو دور زد و اومد گفت سر جدتون نرفتین پایین؟!
بعدم رفت پایین و بیست دقیقه بعد اومد گفت ماشینتون پایینه کنار فلان ستون با فلان کد :|||
خلاصه فقط خندیدیم :دییییییییییییییی

بازم اختلاط هست. بعدا میام :)