1. دیشب با دخترم رفتیم نمایش "ماه پیشونی".

آخه روی بنر تبلیغاتش نوشته بود : مناسب کودکان زیر هشتاد سال :دیییییی

خب... البته از نمایش تو اون سطح ، انتظار زیادی نداشتم اما حین اجرا به درک جالبی از خودم رسیدم که برام ارزشمند بود.

فهمیدم که هنوز هم میتونم بخندم و توی یه جمع شاد ، فارغ از شغل و ملاحظاتی از این نوع ، ییهوووووووو دست بزنم و با پام روی زمین ، ریتم بگیرم و همراه آهنگ شاد ، زمزمه کنم :)))

این مهم بود که فهمیدم کودک درونم هنوز هم توانایی بازسازی و ترمیم بخش آسیب دیده شو داره :)))

2. گفتم که تو جلسه مرکز نور ، یه کتاب امانت گرفتم.

اسمش : "انسان در جستجوی معنی" اثر "دکتر ویکتور امیل فرانکل" هستش با ترجمه "خانم دکتر فرنودی" که عاااااااااشقشم :*

هنوز فرصت نشده که کامل بخونمش. اما مقدمه شو خوندم.

بسیار خوشحالم که متوجه شدم که اگر روانشناس هم میشدم ، به اندازه الان که وکیلم ، موفق بودم.

دکتر فرانکل ، شخصیت بزرگ و جهانیه. ایشون اونطور که تو مقدمه کتاب اومده ، همیشه بعد از گوش دادن به مسائل مراجعش ، ازش میپرسیده : چرا خودکشی نمی کنی؟! بعد با پاسخی که مراجعش میداده ، خط سیر درمان اونو مشخص میکرده چون از پاسخ طرف ، خیلی چیزها رو میگرفته.

این دقیقا روش منه در پرونده های خانواده ، بدون اینکه خبر داشته باشم که سااااااااااالهااااااااااااا قبل ، این روانشناس بزرگ از این سئوال استفاده درمانی میکرده. البته سئوال من از مراجعم ، کپی سئوال ایشون نیست. من از مراجعم میپرسم: "چرا طلاق نمی گیری؟"  یا "چرا طلاقش نمیدی؟". اونوقت با جواب مراجعم میفهمم که دقیقا چیکار باید بکنم یا دقیقا چیکار میتونم بکنم.

بماند که از اجرای این روش ، یه خاطره تلخ هم دارم.

توی یه فرومی عضو بودم. اونجا با معرفی خودم به ادمین ، مدیر انجمن حقوقی شدم.

یکی از اعضا که با همسرش مشکلات حاد و عدیده داشت ، تو انجمن روانشناسی چند تا پست گذاشت و بقیه کاربرا هم نظرشونو گفتن و... قبل از اینکه مدیر انجمن بیاد به این دوستمون ، راهکار مشاوره ای بده ، ایشون یه پی ام واسه من گذاشت و خواهش کرد که منم نظرمو درباره مشکلش بگم.

آقا چشمتون روز بد نبینه. همین که من رفتم و روش سئوالی مو اجرا کردم ، سیل انتقادات تند و تیز بود که جاری شد و منم اینجوری ooo-000

حتی ادمین هم جبهه گرفت و اونوقت دیگه من اینجوری oooooo-000000

نتیجه این شد که از اون فروم اومدم بیرون. آزرده شدم از اونهمه قضاوت بیرحمانه. حتی یک نفر نپرسید چرا این سئوالو مطرح کردی :(

حالا فقط تصور کنین به جای سئوال خودم ، سئوال دکتر فرانکل رو از دوستمون پرسیده بودم!

بگذریم... برای خودم خوشحالم و این روش رو ادامه خواهم داد :***

3. صبح خوبی داشتم. امروز هم روز خوبی در دفتر داشتم.

خدایا دوستت دارم. میدونم تو هم منو دوست داری :**********